© Rootsville.eu

Bram Weijters' Crazy Men
Jazz
AB Brussel (29-09-2021)
report & photo credits: Anja Cleemput

info club: AB Brussel
info band: Bram Weijters

© Rootsville 2021


Bram Weijters' Crazy Men zijn terug met een nieuw project en wel in de AB Club! Eerder bracht de band onder leiding van toetsenwizard Bram Weijters al een goed ontvangen remake van Koen de Bruynes cultalbum ‘Here Comes The Crazy Man’ uit 1974. Deze keer duiken ze nog wat dieper en halen onontgonnen parels boven uit de Belgische jazz, jazzrock en fusion van de vroegere jaren ’70. Denk aan Michel Herrs 'Solis Lacus' of Marc Moulins 'Placebo Years 1971-1974', maar bijvoorbeeld ook aan muziek van de Amerikaanse gitaarlegende Bill Frisell die toen in België woonde en heel actief was. Of, denk gewoon nergens aan en laat je meeslepen door een frisse, nieuwe kijk op een vaak over het hoofd gezien deel van onze vaderlandse muziekgeschiedenis.

Met eigentijdse arrangementen, een hechte groepsklank en een topbezetting van muzikanten die je ook tegenkomt in bands zoals Cargo Mas, Dans Dans, BRZZVLL of STUFF. gaat Bram Weijters’ Crazy Men op zoek naar vonken en avontuur op het snijvlak van jazz, fusion, improv en rock. De aanleiding voor dit bijzondere project is ‘Here Comes The Crazy Man’, een cultplaat uit 1974 van de hand van pianist Koen De Bruyne, de veel te vroeg overleden broer van troubadour Kris De Bruyne die recentelijk ook de eeuwige jachtvelden heeft vervoegd na een carrière die wel nagenoeg 50 jaar mocht duren. Deze werd onlangs heruitgebracht.

Koen De Bruyne was sessiemuzikant voor artiesten zoals Will Tura, Johan Verminnen en zijn broer Kris De Bruyne, maar in 1974 koos de toen 28-jarige Koen ervoor om zijn aandacht op eigen werk te vestigen. Het verbazingwekkende resultaat, ’Here Comes The Crazy Man’, is experimentele jazzrock van de bovenste plank. In dit werk van de op 31-jarige leeftijd gestorven Koen De Bruyne vindt Bram Weijters de synthese van een ontzettend rijk muzikaal tijdperk.

In de jaren ‘70 heerste namelijk een crossover-energie die bepalend zal blijken te zijn voor de klank van veel hedendaagse Belgische jazzmuzikanten. Marc Moulin (Placebo), Herbie Hancock, Michel Herr,… Hun verwezenlijkingen zijn herkenbaar in bands als Stuff. BRZZVLL, SCHNTZL en Weijters’ eigen projecten. Met de strafste muzikanten van de huidige jazzscene in zijn rangen, gaat Weijters dit repertoire te lijf.

Bram Weijters is een pianist en componist met de focus op eerlijke en creatieve muziek. Hij is actief in talloze jazz- en improvisatieprojecten, maar ook occasioneel terug te vinden in de hip-hop scene, bij singer- songwriters of alternatieve bands zoals Jerboa, Dez Mona, Winther, Mauro Pawlowski, … Hij heeft een zwak voor eigentijdse akoestische jazz, maar scheurt even graag op zijn Fender Rhodes over hippe, gebroken grooves. Ook is Bram al een paar jaar een zeer gewaardeerd en prominent bandlid bij de onverslijtbare Raymond van het Groenewoud!

De immer breed lachende Bram betrad het podium met zijn trio blazers en het moet gezegd; zijn blaaskapelle opende de esbattementen plechtstatig in vol ornaat, terwijl Bram hen smaakvol begeleidde vanachter zijn vleugpiano en een ander arsenaal aan toetsen. Een mooie en lange ouverture, gelardeerd met gesamplede voice-over toestanden. ‘The Beginning’ liet zich nog het best omschrijven als urban jazz waarbij de sopraan en bariton-sax elkaar afwisselden en dan weer samen wild tekeer gingen in verzengende krachtmetingen aangestuurd vanuit vol pompende longen. Er werd dan ook niet alleen intens getoeterd , ook een hypnotiserende baslijn mikte op het gemoed van de aficionado’s aanwezig. Hun zieltjes moesten alvast al niet meer gewonnen worden en Sam Vloemans was als immer “spitze” op trompet tijdens ‘Nineteen Seventy Fourths’.

Daarna daalden de spots weer neder op onze Master of Ceremonies Bram Weijters die zijn pianokunsten volop mocht etaleren tijdens de traktaten ‘Tempus’ en ‘Closter’, laverend tussen subtiel sprookjesachtig en fast en slow motion. Er volgde, zoals hij zelf omschreef ‘een suite bij wijze van ode aan Philip Cathérine’, terwijl ‘Open Sky’ dan weer speels en tot collectieve genoegdoening refereerden aan wijlen Cole Porter en Koen Debruyne. Hierbij lag de nadruk meer op de bariton-sax en ondertussen verkende onze toetsentovenaar Bram meer atmosferische dimensies en ook de melodica ontbrak niet tot groot jolijt en unanieme goedkeuring van de jazzcats in de zaal.

De composities ‘The Silver Eye’ en ‘Pathetic Sounds’ klonken als ruwe industriële parels en culmineerden in koortsachtige, spooky uitgelijnde finales vol peper. ‘Objidzka’ was een eerbetoon aan Jack van Poll, die in november normaalgezien de gezegende leeftijd van 87 jaar zal bereiken. De dwarsfluit gaf een extra cachet aan ‘Friday night’, evenals allerlei belletjes en fraaie tierlantijntjes, percussiegewijs dus, uit de toverdoos van Dans Dans drummer Steven Cassiers.

Ook al was het geen vrijdag, toch bloeide deze compositie stelselmatig open dankzij de wonderbaarlijke inbreng van de blazers en het heerlijke pianomotief dat de leader of the band, Bram Weijters er doorheen weefde op zwart en wit ivoor. Ondertussen speelde Sam Vloemans de sterren van de hemel tijdens onder andere een lofzang ter ere van Bill frisell die in de jaren 70 ook enkele jaren in ons landje woonachtig was met ‘chief of freen bean’. ‘Oh Boy’ werd gevolg door ‘post aeolian’ en ook ‘amafan’ hier dan weer gedijend op de tonen van een breed beblazerd arrangement en een nadrukkelijk klaterhelder palet op de vleugelpiano. ‘Bé Bé Créole’ was voorzien van een heuse big band sound en groovede een heerlijk end weg dankzij de schroeiende bariton-saxsound van Vincent Brijs.

Het hele optreden bleek een virtuoos huzarenstuk en deze fusionjazz stelde het werk van Philip Cathérine en Jaak Schellekens als iconen van de crossover op een juiste manier in de kijker. Dan waren we aangekomen bij de bissen en Koen De Bruyne mocht nog eens op het ereschavot met ‘Here comes the crazy men’, dat na 45 jaar nog niets aan kracht bleek ingeboet te hebben. De koortsachtig wisselende tempi van deze fusionrock bleken qua ingenieusiteit en intrinsieke psychedelica hun tijd ver vooruit. De sopraansax en zinderende drums schopten ons een geweten om deze caleidoscopische trip gedenkwaardig te waarderen wegens uniek intens en aartsmoeilijk doch met vlag en wimpel geslaagd! Bedankt AB en Bram & Co. See you somewhere down the road again.

Line-up: